Νέα

Εργοστάσιο γαλβανισμού εν θερμώ: η στρώση γαλβανισμού εν θερμώ είναι γενικά μεγαλύτερη από 35 μέτρα, ακόμη και έως 200 μέτρα, με καλή κάλυψη γαλβανισμού εν θερμώ, συμπαγή επίστρωση και χωρίς οργανικά εγκλείσματα. Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο μηχανισμός της ατμοσφαιρικής αντοχής στη διάβρωση του ψευδαργύρου περιλαμβάνει μηχανική προστασία και ηλεκτροχημική προστασία. Υπό ατμοσφαιρικές συνθήκες διάβρωσης, υπάρχουν προστατευτικά φιλμ ZnO, Zn (OH) 2 και βασικός ανθρακικός ψευδάργυρος στην επιφάνεια του στρώματος ψευδαργύρου, τα οποία επιβραδύνουν τη διάβρωση του ψευδαργύρου σε κάποιο βαθμό. Εάν αυτή η προστατευτική μεμβράνη (γνωστή και ως λευκή σκουριά) καταστραφεί, θα σχηματιστεί μια νέα μεμβράνη
Εργοστάσιο γαλβανισμού εν θερμώ: η αντίσταση στην ατμοσφαιρική διάβρωση του γαλβανισμού εν θερμώ σε σίδηρο βασικού μετάλλου είναι καλύτερη από αυτή του ηλεκτρογαλβανισμού.
Εργοστάσιο γαλβανισμού εν θερμώ: το πάχος του στρώματος γαλβανισμένου εν θερμώ από χαλύβδινο πλέγμα καθορίζει την αντιδιαβρωτική απόδοση του χαλύβδινου πλέγματος. Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει το πάχος επίστρωσης ψευδαργύρου υψηλότερο ή χαμηλότερο από το τυπικό. Για λεπτό χαλύβδινο πλέγμα με λεία επιφάνεια και πάχος μικρότερο από 3 mm, είναι δύσκολο για τους κατασκευαστές γαλβανισμού εν θερμώ να αποκτήσουν παχιά επίστρωση στη βιομηχανική παραγωγή. Επιπλέον, το πάχος της επικάλυψης ψευδαργύρου που δεν είναι ανάλογο με το πάχος του χαλύβδινου πλέγματος θα επηρεάσει την πρόσφυση μεταξύ της επικάλυψης και του υποστρώματος και την ποιότητα εμφάνισης της επικάλυψης. Η υπερβολική επίστρωση θα οδηγήσει σε τραχιά εμφάνιση, εύκολο ξεφλούδισμα της επίστρωσης και η χαλύβδινη σχάρα δεν μπορεί να αντέξει τη σύγκρουση κατά το χειρισμό και την εγκατάσταση. Εάν υπάρχουν περισσότερα ενεργά στοιχεία όπως το πυρίτιο και ο φώσφορος στις πρώτες ύλες του χαλύβδινου πλέγματος, είναι δύσκολο να ληφθούν λεπτότερα επιχρίσματα στη βιομηχανική παραγωγή. Αυτό συμβαίνει επειδή η περιεκτικότητα σε πυρίτιο στον χάλυβα επηρεάζει τον τρόπο ανάπτυξης του στρώματος κράματος μεταξύ ψευδαργύρου και σιδήρου, γεγονός που θα κάνει το στρώμα κράματος ψευδάργυρου σιδήρου φάσης να αναπτυχθεί γρήγορα και να κοιτάξει την επιφάνεια της επίστρωσης, με αποτέλεσμα τραχιά, ματ και κακή δύναμη συγκόλλησης της επικάλυψης.